For English version scroll down.
Merhaba!!
Neredeyse
6 ayı bitirdiğim burada ve çoktan bir çok anım oldu.. bazıları
komik bazıları ise korkunç. Bugün içlerinden Akrep ile ilgili
olanı paylaşmak istiyorum. Bir pazar akşamıydı. Biz çoktan
uyumak için hazırdık. Ama ben banyodayken Julia bana seslendi ve
onun sesi endişeliydi. Bu yüzden hızla odamıza koştum. Ve o bana
akrebi gösterdi. Akrep neredeyse 7 santim uzunluğundaydı. Ve
kapının çerçevisiyle duvar arasında duruyordu. Julia’nın
elinde onun terliği vardı ama korktuğun için öldürememişti ve
tabi ki bende korktuğum için öldüremedim (Bu yaptığımız
birinci salakça hataydı.). Biz nasıl öldürebiliriz diye
tartıştığımız sırada Mako bizim sesimizi duydu ve geldi, ama
akrep yüzünden bizim odaya giremedi. Sonunda Trento daki diğer
gönüllü ve aynı zamanda komşumuz olan Danieli aramaya karar
verdik. Ben Daniel’i aradım. Çok korktuğum için doğru düzgün
açıklayamadım ve ‘odamız da bir hayvan var’ dedim( Tebrikler
Seda, güzel açıklama). Sonrasında ise ‘odamız da bir akrep var
ama öldüremedik sen gelip öldürebilir misin?’ Dedim. Daniel bir
kaç dakika içinde eve koşarak geldi. Ama bir diğer problemimiz
ise biz çoktan kapıyı kilitleniştik ve Mako bunu bilmiyordu. Bu
yüzden biz akrepi gözden kaçırmamak için göz hapsine aldığımız
sırada Mako aşağı kapıyı açmaya gitti ve kapının kilitli
olduğunu farketti. Tekrar yukarı gelip anahtarı aldı ve sonunda
kapıyı açtı ama Akrep gitmişti!! Biz gözümüzü sadece iki
saniyeliğine ondan ayırmıştık ve o aniden ortadan kayboldu. Biz
onun kapının çerçevesi ile duvar arasına girdiğini düşündük
ve Daniel onu oradan çıkarmak için uzun bir süre uğraştı. 30
dakika çabalamamızın ardından pes ettik çünkü ne yaparsak
yapalım işe yaramıyordu. O an da büyük bir problemimiz vardı
çünkü saat çoktan geceyarısıydı ve bir sonraki gün çok erken
kalkmamız gerekiyordu. Bu yüzden uyumamız gerekiyordu ama asıl
sorun şuydu; nerede uyuyacaktık ? Tabi ki de akrep olan bir evde
uyuyamazdık. Bizde yorganlarımızı ve yastıklarımızı alıp
Daniel lerin evine gittik. Gecenin bir yarısı sokakta elinizde
yastığınız, yorganınızla üzerinizde pijamalarınızla
yürüdüğünüzü hayal edin. İşte tam olarak böyleydik. Tamam
kabul komikti. Ta ki küçük bir koltukta oda arkadaşımla ile
uyumak zorunda kaldığım ana kadar. Ertesi gün etrafımızda ki
insanlara bu durumu anlattığımız da çok normal karşıladılar
ve ‘İtalya da çok normal’ dediler. ( Ciddi olamazsınız..).
Bir sonraki gün işten sonra bir çözüm bulmamız gerekiyordu
çünkü akrep hala evimizdeydi. Çözüm olarak; evde ki böcek
öldürme spreyiyle bütün evi ilaçladık. ( yaptığımız ikinci
salakça hatamız ise odanın kapısını kapatmayı unutmak oldu ve
şuan akrep’in nerede olduğuna dair hiç bir fikrimiz yok).
İlaçlama işleminden sonra bir gece daha arkadaşlarımızın
evinde uyumak zorunda kaldık( ve tabi ki yine koltukta :/ ). Üçüncü
gün artık eve dönmek zorunda olduğumuzun farkındaydık. Umuyoruz
ki onu öldürdük. Ekim ayından beri ne zaman akrep aklıma gelse
odanın duvarlarını kontrol ediyorum( Bu arada paranoyak değilim
sadece emin olmak istiyorum.). Gerçekten ölmüş olmasını
diliyoruz ve bu olaydan sonra, Julia ile birbirimize söz verdik eğer
bir daha akrep görürsek direk öldüreceğiz :).(Umarım
yapabilirim)
If
you see a scorpion in your room, what do you do?
Hello!!
I
almost finished 6 months in here and I already have lots of memories.
Some of them are funny, some of them are horrifying. Today I wanna
share one of them about a scorpion. Well, it was a Sunday night. We
were almost ready to sleep. But when I was in the bathroom, Julia (my
roommate) called me and in her voice there was panic. So I ran to our
room. And she showed me a scorpion. It was almost 7cm long. And it
was in a place where the door and wall meet. Julia had her slipper in
her hand, but she was afraid to throw it to the scorpion. So she
couldn’t kill it, either I also was so scared I couldn’t kill the
scorpion (This was the first stupid thing we’ve done). When we were
discussing about how we could kill it, Mako (my flatmate) heard our
voice and came. But she couldn’t enter in our room because of the
scorpion. Finally we decided to call Daniel who’s another volunteer
and our neighbour in Trento. I called him. I was so scared that I
couldn’t explain properly what was happening. I said ‘we have an
animal in our room’ (well done Seda, good explanation). Then I said
‘we have a scorpion in our room but we can’t kill it’
continuing ‘ can you come and kill it?’
In
a few minutes he was in our appartment. We had already locked the
door but Mako didn’t know about it. So while we were keeping eye on
the scorpion, she went downstairs and tried to open the door. She
noticed that we had already locked it. So she came back up again to
take the key. Finally she opened the door but the scorpion went
away!! We took our eyes off it for just two seconds and it
disappeared immediately. We thought it went in between the door and
the wall (behind the door frame). Actually Daniel tryed a lot of
times to take it out from there. After trying for 30 minutes, we gave
up. Because no matter what we were doing it was not working.
Meanwhile
we had a big problem because it was already midnight and next day we
had to wake up early. We needed to sleep so the question was where?
We could not possibly sleep in house where we saw a scorpion of
course, instead we took our quilts and pillows and went to Daniel’s
home. Imagine walking in the street, midnight, with pillows and
quilts while you are wearing pajamas. We were exactly like this. It
was funny until when I had to sleep on a small couch with my
roommate. After sleeping on the couch, the next day we told a lot of
people about this situation. Their reaction was like ‘it’s normal
in Italy’ (Are you serious?).
Next
day after work we had to find a solution because we were sure that
the scoprion was still in our home. We had a spray to kill the
insects and we used it for the whole house. The second stupid thing
we forgot was, to close room’s door, since scorpion was there. Now
we had no idea where it was. After the ‘insect spray’, we slept
one more night in our friend’s home (couch again :/ ). On the other
hand we had to go back home with the hope that scoprion was already
dead.
Since
October until now when I remember it I check out our room’s wall.
(by the way I am not paranoid, it’s just to be mentioned). We
really wish that it was dead. Moreover, after this event we promised
to each other (me and Julia), in case we see another scorpion again,
we’ll immediately kill it :). Hope I can do it.
Seda
Orhan
Trento
İtaly
